Epidemiologie

• - ♂ : ♀ = 1 : 1 ¹
• - 3.6–8% van alle letsels aan de onderste extremiteiten ^2-3

Etiologie

• - Hyperdorsiflexie van de hallux gecombineerd met axiale druk
• - Val van hoogte
• - Crush (voorwerp op teen)
• - Stomp (stoten van teen)

Anatomie

Het proximale oppervlak van de proximale falanx heeft een concave vorm die overeenkomt met de dwars georienteerde metatarsale kop. Stabiliteit wordt bepaald door de ligamentaire en weke delenstructuren Een intra-articulaire menscus zorgt voor extra stabiliteit. De extensor hallucis longus (EHL) en de flexor hallucis longus (FHL) kruizen het gewricht in het midden dorsaal en plantair en hechten aan op de distale falanx. ⁴

Klinisch beeld

• - Zwelling
• - Ecchymose (Blauwe hallux)
• - Pijn
• - Deformiteit
• - Subunguaal hemtaoom >> ontlasten

Diagnostiek

Classificatie

Geen classificatiesysteem

Conservatieve behandeling

• Indicatie:
• - Fractuur basisphalanx (P1)
• - Fractuur eindphalanx (P2)
• - Mallet < 1/3 gewrichtsoppervlakte
•  
• (Na-)behandeling:
• - P1: 1 week onderbeengipsspalk (evt. direct gipsschoen) gevolgd door 2 weken gipsschoen
• - P2: Geen immobilisatie, eventueel dakpanpleister met stevige schoen
• - Bij Mallet: immobilisatie met extensiesplint (dorsale thermopast splint) voor 6-10 weken
•  
• Follow-up

• Poliklinische follow‐up
  P1 fractuur:
  Na 1 week	Na 3 weken	Na 6 weken (op indicatie)
  - Gipswissel naar gipsschoen	- Gips af - Oefeninstructies - Belasten op geleide van pijn	- Functiecontrole
  P2 fractuur:
  Geen poliklinische follow-up
  Mallet:
  Na 1 week	Na 6 weken	Na 10 weken
  - Aanleggen dorsale thermoplast splint	- Spalk af - Spalk om bij risicovol gedrag (sport etc) - Oefeninstructies - Belasten op geleide van pijn	- Functiecontrole

Operatieve behandeling

• Indicatie:
• - Gedisloceerde intra-articulaire P1 fracturen die met longitudinale tractie niet te reponeren zijn
• - Gedisloceerde epifysaire fracturen
• - Open fracturen
• - > 1/3 gewrichtsoppervlakte bij Mallet
• - Instabiel gewricht met plantaire subluxatie bij niet verdragen of falen van conservatieve behandeling
•  
• Behandeling:
• - Percutane K-draadfixatie of open schroef/plaatosteostynthese
•  
• Follow-up
• - Afhankelijk van operateur

Complicaties

Fysiotherapie

Coderingen

Referenties

• 1. Van Vliet-Koppert ST, Cakir H, Van Lieshout EM, De Vries MR, Van Der Elst M, Schepers T. Demographics and functional outcome of toe fractures.J Foot Ankle Surg. 2011 May-Jun;50(3):307-10.
• 2. Shibuya N, Davis ML, Jupiter DC. Epidemiology of foot and ankle fractures in the United States: an analysis of the National Trauma Data Bank (2007 to 2011). Foot Ankle Surg. 2014;53:1–3.
• 3. Court-Brown CM, Caesar B. Epidemiology of adult fractures: a review. Injury. 2006;37:691–7.
• 4. Mason LW, Molloy AP. Turf toe and disorders of the sesamoid complex Clin Sports Med. 2015;34:725–39.
• 5. Hennessy MS, Saxby TSTraumatic mallet toe of the hallux: a case report.Foot Ankle Int. 2001;22:977–8.
• 6. Rapoff AJ, Heiner JP. Avulsion fracture of the great toe: a case report. Foot ankle Int / Am Orthop Foot Ankle Soc [and] Swiss Foot Ankle Soc. 1999;20:337–9.